3 مشخصه اصلی سرور – سیستم عامل، وب سرور و کنترل پنل

اگر از اکثر ایرانی ها بپرسی سیستم عامل کامپیوتر خونتون چیه شاید نتونن پاسخ درستی بدن ولی اگر بپرسید ویندوزش چیه احتمالا جواب درستی میگیرید ازشون!
ازونجایی که ویندوز محبوبیت زیادی داره خیلی‌ها نمیدونن غیر از ویندوز سیستم عامل‌های دیگه‌ای هم داریم که اتفاقاً خیلی هم معروف هستن. مثل لینوکس و مک.
سیستم عامل مک در لپ تاپ‌های شرکت Apple نصب میشه و چون در سرورها ازش استفاده ای نمیشه در این مقاله هم در موردش صحبت نمی‌کنیم. اما لینوکس در سرورها کاربر زیادی داره و اکثر سرورهای دنیا از سیستم عامل لینوکس استفاده میکنن. پس در ادامه بحث رو میبریم روی سیستم عامل‌های ویندوز و لینوکس که در سرورهای میزبانی وب مورداستفاده قرار میگیرن.

سرور اختصاصی از اسمش مشخصه. یک سرور کامل که با تمام امکانات در اختیار شما قرار میگیره و میتونید هرطور که دلتون میخواد اون رو کاستومایز (شخصی‌سازی) کنید.
کلیه پورت ها و نرم‌افزار به‌صورت اختصاصی برای شما قابل‌استفاده هست و کلیه منابع توسط خود شما مدیریت میشه و هیچ اشتراکی در کار نیست.

سرور اختصاصی مثل یک قطعه زمین 6 دانگ یا یک خونه ویلایی میمونه. شما به‌عنوان مالک میتونید اون زمین یا خونه رو هرطور که دلتون میخواد تغییرات بدید و فقط این وسط محدود به قوانین شهرداری و شهرسازی هستید. کلیه انشعابات آب و برق و گاز تلفن مستقیماً در دسترس شماست و از تمام اونها میتونید برای اسکان یک یا چند خانواده استفاده کنید.

از اون طرف دردسرهایی هم دارید مثلاً اگر بخواید دوربین مداربسته بزارید یا آسانسور نصب کنید ممکنه زیاد براتون مقرون‌به‌صرفه نباشه. اگر جایی خراب شد یا لوله‌ای ترکید مسئولیتش تماماً با خودتونه و باید هزینه‌ها رو پرداخت کنید. هیچ‌کس در هزینه‌ها شریک شما نیست. باید دائماً به حیاط و باغچه و … برسید و نظافت کل خونه هم با شماست.
در سرور اختصاصی اگر بخواید نرم‌افزار لایسنس داری نصب کنید کل هزینه‌های خرید و لایسنس با شماست یا اگر مشکلی به وجود بیاد و هکرها به سرورتون حمله کنن خودتون مسئول حفاظت از فایل‌ها و جلوگیری از دسترسی هکرها هستید.

سیستم‌عامل معروف ویندوز محصول یک شرکت خصوصی (مایکروسافت) هست و برای استفاده باید لایسنسش رو خریداری کنید (البته در ایران کمتر کسی پیدا میشه که برای کامپیوترش لایسنس اورجینال خریداری کنه!).

سیستم عامل ویندوز امکان کاستومایز بالایی نداره و چون بدافزارهای زیادی برای ویندوز وجود داره، از نظر امنیتی در سطح پایین تری نسبت به لینوکس قرار میگیره.

سرورهای ویندوزی نسبت به سرورهای لینوکسی منابع بیشتری برای مصرف سیستم عامل نیاز دارن و این باعث میشه از این منظر مقرون به صرفه نباشن.

کار با سرورهای ویندوزی راحت تره چراکه هممون آشنایی بیشتری با ویندوز داریم ولی کار با لینوکس سخت تره و در واقع باید دائماً با خط فرمان و ترمینال لینوکس کار کنید که مدیریت سرور رو برای افراد مبتدی بسیار سخت میکنه.

از سرورهای ویندوزی بیشتر برای میزبانی وب سایت هایی استفاده میشه که زبان برنامه نویسیشون ASP هست.

لزوماً سایت‌های پربازدید سراغ سرور اختصاصی نمیرن. مدیران شرکت‌های هاستیگ مشتری اصلی سرورهای اختصاصی هستن. اونها این سرورها رو خریداری یا اجاره میکنن و متناسب مشتریانشون سرور رو به بخش‌های کوچک‌تر (سرور مجازی / هاست) تقسیم میکنن.

این شرکت‌ها دردسرها و هزینه‌های اولیه رو به جون میخرن و سرور رو مدیریت میکنن تا بتونن اون رو به بخش‌های کوچک‌تر تقسیم کنن و مجدداً اجاره بدن. این کار میتونه سود خوبی براشون داشته باشه. شرکت‌های هاستینگ در واقع دانش مدیریت سرور رو دارن و هر مشکلی این وسط به وجود بیاد پاسخگو هستن.

اول از همه باید مشخص کنید که زبان برنامه نویسی سایت شما چیه؟ اگر سایتتون رو با زبان های ASP یا ASP.NET نوشتن باید هاست ویندوزی بخرید. معمولاً اینطور مواقع خود برنامه نویس ها برای خرید سرویس میزبانی کمکتون میکن.

از اونجایی که کانفیگ های ابتدایی ممکنه دانش بیشتری رو نیاز داشته باشه برنامه نویس یا مدیر هاستینگ کلیه کارهای اولیه رو انجام میدن و شما نیاز نیست کار خاصی انجام بدید.

اگر به زبان PHP نوشته شده (حالا یا وردپرس یا CMS اختصاصی) بهتره از هاست های لینوکسی استفاده کنید.

هاست های با وب سرور لایت اسپید بهتر و البته گرون تر هستن. اگر سایتتون وردپرسیه، تازه تاسیس نیست و بازدید مناسبی داره بهتره از هاست های لایت اسپید استفاده کنید. اگر نه هاست معمولی انجین ایکس و آپاچی هم جواب کارتون رو میده و مشکلی بوجود نمیاد. برای شروع هم براتون مقرون به صرفه تره.

برای کاربران معمولی کنترل پنل زیاد فرقی نمیکنه. اگر سی پنل بود بهتره ولی اگر دایرکت ادمین هم شد مشکل حادی نیست و میتونین سایتتون رو راحت بالا بیارید. برای هردوی اونها آموزش های زیادی در سطح اینترنت وجود داره.